Η επιβάρυνση του αγκώνα προς μία κατεύθυνση οδηγεί σε έντονους πόνους στην άρθρωση του αγκώνα – πάθηση ευρέως γνωστή ως “αγκώνας του τενίστα” (Έξω Επικονδυλίτιδα Αγκώνα). Παίζετε τένις; Δεν έχει σημασία, δεν είναι απαραίτητο. Ένας”αγκώνας του τενίστα” (έξω επικονδυλίτιδα) μπορεί να πλήξει όποιον χρησιμοποιεί προς μία κατεύθυνση τον αγκώνα, είτε στον αθλητισμό, είτε στην εργασία, είτε στην καθημερινότητα. Προκαλείται έντονος πόνος στην άρθρωση του αγκώνα, που συνδέει τα δύο οστά του πήχη (ή αντιβράχιο), την ωλένη και την κερκίδα, με το βραχιόνιο οστούν. Οι οστεοτενόντιες ενώσεις, δηλαδή η κατάφυση και έκφυση των τενόντων, των εκτεινόντων μυών του πήχη, οι οποίες είναι υπεύθυνες για την έκταση του καρπού και των δακτύλων δημιουργούν προβλήματα καθώς είναι ερεθισμένες. Για να έχετε μια πιο σαφή εικόνα: Αυτοί οι μύες είναι συνδεδεμένοι με τους αντίστοιχους τένοντες που βρίσκονται λίγο πάνω από την άρθρωση του αγκώνα, στο βραχιόνιο οστούν – ακριβώς εκεί όπου μπορούμε να νιώσουμε την προεξοχή του οστού στην εξωτερική πλευρά της άρθρωσης του αγκώνα πολύ καθαρά. Γι’ αυτό και αισθανόμαστε έντονο πόνο σε εκείνη την περιοχή ιδιαίτερα όταν πάσχουμε από τον “αγκώνα του τενίστα”. Αλλά ο πόνος συχνά εκτείνεται κατά μήκος των μυών μέχρι τον καρπό και στα δάχτυλα και είναι αισθητός ακόμη και σε φάσεις ξεκούρασης. Οι συνέπειες σίγουρα δε βοηθάνε στην καθημερινότητα: Ελαφριές εργασίες, όπως το χτένισμα των μαλλιών ή το σήκωμα μιας κατσαρόλας, δεν είναι πλέον δυνατές – ή μόνο υπό ακραίο πόνο. Κάθε χρόνο περίπου το 9% του πληθυσμού διαγιγνώσκεται με “αγκώνα του τενίστα ” [1]. Ένας αγκώνας του τένιστα “θεραπεύεται” με τη μείωση σε φυσιολογικά πλαίσια όχι μόνο των υπερβολικών τάσεων των εκτεινόντων μυών του καρπού, αλλά και των καμπτήρων μυών.

Παρόμοια προβλήματα παρουσιάζει ο λεγόμενος “αγκώνας του γκολφέρ” (έσω επικονδυλίτιδα). Εδώ, ωστόσο, είναι ερεθισμένες οι τενόντιες προσφύσεις των καμπτήρων μυών στον πήχη, οι οποίες εκφύουν από την εσωτερική πλευρά της άρθρωσης του αγκώνα, του βραχιόνιου οστούν. Εδώ επίσης μπορούμε να αισθανθούμε ένα μικρό σημείο του οστού που προεξέχει, το οποίο πονάει ιδιαίτερα όταν πιέζεται. Με τους μύες που εκφύονται εδώ, περιστρέφουμε τον πήχη και κάμπτουμε τον καρπό και τα δάκτυλα. Τότε αυτές οι κινήσεις συχνά προκαλούν ιδιαίτερα έντονο πόνο. Όταν τα συμπτώματα δηλώσουν το παρόν, το “χέρι του γκολφέρ” δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε καθημερινές δραστηριότητες. Οι αιτίες του “αγκώνα του τενίστα ” και του “αγκώνα του γκολφέρ” είναι οι ίδιες: Η διαρκής υπερβολική τάση στις τενόντιες προσφύσεις προκαλεί πολύ μικρές ρωγμές στον ιστό των μυών και των περιτονιών, συνήθως στην πρόσφυση με το περιόστεο, οι οποίες μπορούν να παρουσιάσουν φλεγμονή, δηλαδή πρέπει να επισκευαστούν. Η υπερβολική τάση προκαλεί πόνο – στον “αγκώνα του τενίστα” στην εξωτερική πλευρά της άρθρωσης, ενώ στον “αγκώνα του γκολφέρ” στην εσωτερική. Η κλασική ιατρική θεωρεί ότι όλα αυτά τα σύνδρομα πόνου είναι αποτέλεσμα υπερβολικής επιβάρυνσης, συνήθως προκληθείσας από τον αθλητισμό. Δεν λαμβάνει υπόψη της τις καθημερινές συνήθειες που προκαλούν υπερβολική τάση στους μύες και στις περιτονίες . Αν αυτές οι παθήσεις δεν μπορούν να ελεγχθούν με φάρμακα, φυσιοθεραπεία ή με μια ενέσιμη θεραπεία με κορτιζόνη και ένα τοπικό αναισθητικό, συχνά προτείνεται στους ασθενείς μια συνήθως περιττή εγχείρηση, ειδικά στον “αγκώνα του τενίστα”.

Οι αγκώνες αποτελούν μία από τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες αρθρώσεις του σώματός μας, οι οποίες μπορούν να εκτελέσουν ποικίλες κινήσεις. Ο αγκώνας είναι πραγματικά η άρθρωση που χρησιμοποιούμε πιο συχνά στην καθημερινότητα, αν και μακράν όχι σε τόσο ευρύ φάσμα κινήσεων όσο είναι απαραίτητο: η κάμψη του αγκώνα όταν χτενίζουμε τα μαλλιά μας ή όταν τρώμε, η πλήρης έκταση, όταν κουβαλάμε, για παράδειγμα, μια σακούλα με ψώνια. Η εσωτερική περιστροφή, όταν εργαζόμαστε στον υπολογιστή, η εξωτερική περιστροφή, όταν κρατάμε ένα πιάτο ή δεχόμαστε κάτι. Πιστεύουμε ότι αυτός είναι επίσης ο λόγος που δεν παρουσιάζεται σχεδόν ποτέ μια εκφυλιστική οστεοαρθρίτιδα στην άρθρωση του αγκώνα, εκτός αν αυτή είναι αποτέλεσμα ενός ατυχήματος. Για εμάς, το πρόβλημα του “αγκώνα του τενίστα” και του “αγκώνα του γκολφέρ” είναι κυρίως στις μη χρησιμοποιούμενες γωνίες κίνησης των καρπών και των δακτύλων. Συνήθως βρίσκονται σε κάμψη (μισόκλειστη γροθιά) και σπάνια σε πλήρη έκταση ή σε υπερέκταση.

Οι μύες και οι τένοντες γύρω από τον αγκώνα εξασφαλίζουν πολλές διαφορετικές κινήσεις: είναι απαραίτητοι για την κάμψη, την έκταση και την περιστροφή του πήχη, της άκρας χείρας και των δακτύλων. Εάν όμως κρατάμε σχεδόν πάντα τους καρπούς και τα δάχτυλα σε κάμψη, τότε οι καμπτήρες μύες συστέλλονται, επειδή δεν χρειάζεται ποτέ να εκταθούν στην καθημερινότητα. Αυτό φυσικά επιδρά στους μυικούς ανταγωνιστές τους – τους εκτείνοντες μύες: Εδώ η τάση αυξάνεται ανάλογα, καθώς προσπαθούν να αντέξουν στην τάση των καμπτήρων μυών και αντιτίθενται. Και αυτή η ισχυρή τάση επηρεάζει ιδιαίτερα τις τενόντιες προσφύσεις στις οστικές προεξοχές της άρθρωσης του αγκώνα. Ήδη η βάση για τη δημιουργία του αγκώνα του τενίστα ή του γκολφέρ έχει τεθεί, καθώς οι τένοντες δεν μπορούν να το αντέξουν μακροπρόθεσμα. Έτσι, ο αγκώνας του τενίστα ή του γκολφέρ είναι λιγότερο πρόβλημα του αγκώνα, αλλά κυρίως του καρπού και των δακτύλων. Οι πόνοι προκαλούνται όταν η αλληλεπίδραση των καμπτήρων μυών και των εκτεινόντων μυών βγαίνει εκτός ισορροπίας.

Στην καθημερινότητα θα πρέπει να χρησιμοποιούνται όλες οι γωνίες του αγκώνα και των καρπών. Ποιες κινήσεις κάνετε ίσως πιο σπάνια; Πιθανότατα την κίνηση της έκτασης, σωστά; Θα πρέπει λοιπόν να συμπεριλάβετε τις αντίστοιχες θεραπευτικές διατάσεις συστολής στο πρόγραμμα εξάσκησής σας σε τακτική βάση και μάλιστα σε περίπτωση προβλημάτων καθημερινά και για προληπτικούς λόγους μία έως δύο φορές την εβδομάδα. Και σίγουρα να θυμάστε το εξής: διακόπτετε κάθε τόσο την εργασία γραφείου, εκτείνετε τον αγκώνα και υπερεκτείνετε τα δάχτυλα. Προτείνουμε επιτακτικά, πριν από μια χειρουργική επέμβαση, να δοκιμάσετε αρχικά τις θεραπευτικές διατάσεις συστολής μας ή ακόμη και τη θεραπεία Pain Release Pressure. Καθώς κατά τη διάρκεια μιας χειρουργικής επέμβασης δεν αφαιρείται μόνο ο φλεγμαίνων ιστός της τενόντιας πρόσφυσης και του περιόστεου. Συχνά επίσης πραγματοποιείται η λεγόμενη απονεύρωση, μια διατομή των τοπικών νεύρων. Αυτά προηγουμένως μετέδιδαν τα σήματα του πόνου. Δεν είναι λοιπόν αξιοπερίεργο, που δεν αισθάνεται κανείς πλέον τον πόνο. Ως εκ τούτου, όμως, απενεργοποιείται το φυσικό σύστημα συναγερμού του πόνου. Εντούτοις, η πραγματική αιτία, δηλαδή η υπερβολικά υψηλή μυϊκή τάση, δεν καταργείται χειρουργικά. Αυτό σημαίνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί να επανεμφανιστούν τα προβλήματα.